Waarschijnlijk hebben veel van jullie al gemerkt dat ik ongeveer een week geleden werd opgenomen. op de spoed afdeling van vrederust kreeg ik de kans om bij te tanken en nare gedachtes tot bedaren te kunnen brengen. Een crisis kan bij mij overal uit onstaan, vandaar hier wat gedachtes en feiten die voornamelijk in mijn hoofd afspelen.
"het kleinste teken van afwijzing kan mijn wereld vernietigen. Dingen zoals het niet beantwoorden van berichtjes, niet oppakken van de telefoon of het annuleren van een datum op korte termijn laat me denken dat iemand niets meer met mij te maken wil hebben. Of dat ik iets verkeerds heb gedaan.
"Ik wou dat vrienden wist hoe gevoelig ik echt ben. Ik voel elke emotie zo diep. Heb alsjeblieft geduld met mij en loop niet weg. Borderline laat me wel weten hoeveel echte vrienden ik nog heb.
'Ik wil niet vervelend en aanhankelijk zijn, maar de angst voor verlating en afwijzing geeft me het gevoel dat ik constant bevestiging nodig moet hebben. "
"Ik twijfel altijd aan mezelf. verlegenheid, afwijzing en angst zijn dingen die me op sociaal gebied er onderuit halen. Waardoor ik deze vurig probeer te vermijden.
"Ik voel me altijd als een last voor mijn vrienden. Of dat ik ze in de weg zit. Ik ben bang dat ik iedereen zich aan mij ergert om me heen. Ik denk niet dat ik ooit zal kunnen laten weten aan mijn vrienden, hoeveel ik van ze hou en ze zo waardevol zijn in mijn leven. "
"Ik kan niet omgaan met plannen die op korte termijn worden geannuleerd. Ik heb het gevoel alsof ze iets beters te doen hebben. En mij niet willen zien. Zelfs als dat niet het geval is "
"Die persoon die soms bovenkomt ben ik niet. Ik voel me als Jekyll en Hyde. Ik zit vast in een kleine hoekje van mijn geest. Als ik uithaal naar mensen, schreeuwt mijn innerlijke ik om te stoppen. Daarna schaam ik me zo. En heb ik het gevoel alsof ik het niet verdien om te leven. De mensen die bij me blijven ondanks Jekyll en Hyde in mijn hoofd… Dat zijn mijn helden. ‘’
"Ik wou dat andere mensen de pijn konden voelen, die ik van binnen voel. Het voelt alsof ik intern. En als het bloeden stopt en een litteken zich vanbinnen vormt, dan voel ik me verdoofd. Kortom, ik voel me als een zwervend, leeg en toch overvol mens die constant bevestiging nodig heeft dat ze bestaat. Soms worstel ik met de vraag of ik wel echt ben. Ik voel me als een enorme last voor iedereen, vooral voor mijn omgeving en therapeuten. Ik voel vaak geen controle over de manier waarop ik me gedraag. Het merendeel van de tijd probeer ik mijn symptomen te verbergen voor anderen, maar dat is onderhand een dagtaak. Soms wil ik gewoon verdwijnen."
"Het maakt niet uit hoe groot mijn vriendschappen zijn, ongeacht hoeveel plezier we hebben en lachen, wat we delen.. ik denk voortdurend mijn vrienden vinden me vervelend en een last. Ik voel me alsof ik niet goed genoeg ben. Ik heb het gevoel dat ze me niet echt leuk vinden. Maakt niet uit wat ik probeer, of ik nu probeer positieve gedachten te hebben zoals: ‘als ze me echt niet als vriendin wilden, zouden ze ook niet iets laten horen' - Het maakt niet uit. Ik zal altijd het gevoel dat ik niet goed genoeg ben voor iedereen -. Vrienden of familie "
"Mensen met een borderline-stoornis hebben een enorme compassie en empathie. We kunnen voelen met mensen op een manier die anderen vaak niet kunnen. "
‘’Het spijt me dat ik soms dingen op tv niet kan kijken bijvoorbeeld 'Game of Thrones' of 'Walking Dead.' Het geweld blijft bij mij. Ik voel de angst en het verdriet. En ervaar de dingen op dat moment zoals het slachtoffer in de serie ze ervaart. "
"Als ik een opleving heb, vergeet ik mezelf en ga gewoon op impuls. Soms betekent dat eindeloze posts op Facebook, tot ergernis van sommigen. Maar het is gewoon mijn manier van uiten.
"ik ben bang dat je mij net zo verschrikkelijk vindt, als ik mezelf vind"
"Mijn emoties zijn extreem, en ik kan niet bepalen hoe ik me voel. Ik voel dingen zo over de top, en het is moeilijk om terug in de realiteit te komen. Ik huil vaak als reactie op mijn gevoelens. En nee, ik ben niet kinderachtig. Het is gewoon hoe mijn hersenen reageren op een gevoel. "
"Elke dag sta ik op en dwing mezelf om deze dag weer aan te gaan. en dat is voor mij een enorme prestatie. Ik begrijp mezelf vaak niet eens, dus wees geduldig met me.’’
"ik draag mijn eenzaamheid als een mantel, verzwaard met onzekerheid en twijfel. Ik hou ontzettend veel van mijn vrienden en families. Maar ik weet vaak niet hoe ik met mensen om moet gaan. Aangezien het in mijn hoofd een grote oorlog is….. is voor mij de simpelste gesprekken aangaan, een enorme puzzel voor me. En dat maakt me in contact met anderen ontzettend eenzaam.
Reactie plaatsen
Reacties
Joyce ik vind je een top meid alleen al hoe je het kunt verwoorden hoe je je voelt. En dat nog hier kunt wegzetten. Voor mij mag je er wezen en ieder die je kent heeft er begrip voor. Probeer ondanks alles te genieten van de dingen om je heen ook al valt het niet mee. Groetjes en een dikke knuffel ?????
Damnn, wat schrijf je dit mooi!!
Kop op, je komt er wel maar dan met kleine stapjes!
Alles komt op zijn tijd goed en zoals annet zegt de mensen die je kennen en om je geven respecteren je zoals je bent!